Βότανα

test Χρησιμοποιείται ως καρύκευμα κυρίως στη μαγειρική αλλά και  ως αφέψημα, το οποίο αναφέρεται ως εξαιρετικό κατά του βήχα. Υποχρεωτικό αρωματικό στη χωριάτικη σαλάτα.

Το πράσινο τσάι παρασκευάζεται μέσω αποξήρανσης των φύλλων που συλλέγονται από το φυτό Καμέλια η σινική. 

Το μαύρο τσάι είναι δέντρο, της οικογένειας των τεϊδών, προερχόμενο από το Ασσάμ. Καλλιεργείται στην Ινδία, την Κεϋλάνη, την Ιαπωνία, την Ιάβα και την Κένυα. 

Μελέτες για την ευεργετική επίδραση που έχει το τσάι του βουνού έχουν ήδη διεξαχθεί από τα Πανεπιστήμια Πατρών και Ιωαννίνων, ενώ το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε μελέτη του υποστηρίζει ότι τα εκχυλίσματα των Sideritiseuboea και Sideritisclandestina μπορούν να συνεισφέρουν προληπτικά στην οστεοπόρωση. Περαιτέρω, μελέτες από τη Γερμανία υποστηρίζουν ότι το τσάι του βουνού μπορεί να προστατεύει έναντι της νόσου του Αλτσχάϊμερ.

Σύμφωνα με πληροφορίες το τσάι του βουνού καταπολεμά επίσης τις εξής παθήσεις:

·        Κρυολογήματα

·        Φλεγμονές του ανώτερουαναπνευστικού

·        Δυσπεψία και γαστρεντερικές διαταραχές

·        Αντισπασμωδικό

·        Αναλγητικό

·        Επουλωτικό

·        Αντιοξειδωτικό

·        Αγχολυτικό

Είναι χρήσιμος σε περιπτώσεις άγχους, νευρικήςαϋπνίας και ημικρανίας, ζαλάδας και βήχα του κοκίτη, ενώ θεωρείται εφιδρωτικό και καταπραΰνει από τους πόνους τηςκοιλιάς.Βασιλικός με λάδι σαν σαλάτα είναι κατά της δυσκοιλιότητας.

Είναι καλό τονωτικό της πέψης και της μνήμης.Τονώνει την αναπνοή. Ευνοεί την παράγωγη γάλακτος στις μητέρες που θηλάζουν.

Το γαϊδουράγκαθο είναι ένα εξαιρετικό προαγωγό της έκκρισης γάλακτος και είναι απόλυτα ασφαλές για να χρησιμοποιηθεί από τις μητέρες που θηλάζουν. Χρησιμοποιείται επίσης σε πεπτικά προβλήματα, ίκτερο, πέτρες στη χολή, συκώτι, είναι αντιπυρετικό και αποτοξινωτικό.

Είναι αιμοστατικό και χρησιμοποιείται για καθάρισμα πληγών.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις

Χρησιμοποιείται για τους πόνους των ρευματισμών – αρθριτικά και την αεροφαγία (συγκέντρωση αερίων στο στομάχι και την κοιλιά). Επίσης για την ωτίτιδα, την ατονία και την εντερίτιδα.

ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ

Έγχυμα: Βάζουμε μερικά φύλλα σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό και ύστερα από 10 λεπτά το σουρώνουμε. Πίνουμε 2 – 3 φλιτζάνια την ημέρα ανάμεσα στα γεύματα.

Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τοπικά τη σκόνη ξερών δαφνόφυλλωνεπειδή σταματάει την αιμορραγία της μύτης.

Rosmarinusofficinalis

Πολυετές αειθαλής θάμνος που φθάνει, μέχρι το 1,5 μέτρο ύψος. Τα φύλλα του είναι βελονοειδή στενά σκουροπράσινα και τα άνθη του μικρά ελαφρώς γαλάζια-μωβ.

Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τόσο τα ξηρά (αποξηραίνονται σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C), όσο και τα χλωρά φύλλα και οι ανθισμένες κορυφές.

Το δίκταμο είναι ένα το πιο φημισμένα κρητικά ενδημικά φυτά. Εξαπλώνεται από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 1.600 μ. αποκλειστικά σε γκρεμνό και φαράγγια. Είναι ένα μικρό φυτό με μήκος 30 έως 40 εκ., πολύ δυνατής οσμής και γεύσης, τα φύλλα του είναι σχετικά μικρά αλλά παχουλά.

Η οικογένεια της μέντας περιλαμβάνει δεκάδες είδη, ανάμεσα σε αυτά και τον δυόσμο. Ο δυόσμος χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες στη μαγειρική, την ιατρική, τη φαρμακοποιία και τη μυροποιία. Συνταγή οδοντόκρεμας, που βρέθηκε σε αρχαίο αιγυπτιακό πάπυρο (στα ελληνικά), περιλάμβανε δυόσμο, αλάτι, πιπέρι και σκόνη ίριδας (είδος κρίνου).

Χρήσιμα μέρη:Τα φύλλα και τα άνθη. Συλλέγονταιακριβώς πριν την άνθιση και αποξηραίνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε σκιά και σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 35° C.

Η λαϊκή παράδοση χαρακτηρίζει το ζαμπούκο(αλλιώς σαμπούκο, κουφοξυλιά, αφροξυλιά) ωςπλήρες φαρμακείο.

Τα μέρη που χρησιμοποιούνται είναι ο φλοιός (κλαδιά ενός-δυο χρονών),τα άνθη, οι καρποί (μαύρες ρόγες)και τα φύλλα.Τα άνθη συλλέγονται την άνοιξη και στις αρχές καλοκαιριού. Ο φλοιός και οι καρποί συλλέγονται Αύγουστο και Σεπτέμβριο.

Το φυτό συναντάται σε όλες τις ξερές και άγονες εκτάσεις, ανάμεσα σε άλλους θάμνους.

ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ: Από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη που είναι το φυτό ανθισμένο, μαζεύουμε τις ανθισμένες κορυφές και τις ξεραίνουμε.

Ανθίζει από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο. Οι σπόροι ωριμάζουν από Οκτώβριο μέχρι Νοέμβριο. 

Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα ξηρά πέταλα αλλά όλα τα μέρη του φυτου

 έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. 

Τρώγονται τα άνθη , φύλλα, ρίζα και οι σπόροι του φυτού. Τα νεαρά φύλλα 

και οι μίσχοι τρώγονται ωμά στις σαλάτες ή μαγειρεμένα. 

Ο φρέσκος κάλυκας του φυτού τρώγεται ακατέργαστος σε σαλάτες,

 ή μαγειρεύεται και χρησιμοποιείται ως αρωματική ουσία σε κέικ,

 ζελατίνες, σούπες, σάλτσες, τουρσιά κ.α. Επίσης χρησιμοποιείται για χρώμα 

και άρωμα σε κόκκινα κρασιά. 

Αν καβουρδιστεί χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο καφέ.

Χρησιμοποιούμενα μέρη: Κυρίως τα υπέργεια τμήματα, αλλά και οι ρίζες, που αποξηραίνονται σε θερμοκρασία χαμηλότερη των 40° C.

Είναι αυτοφυής στην Ελλάδα, αλλά καλλιεργείται και με σπόρους.

Χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα υπέργεια τμήματα του φυτού, που συλλέγονται από τον Ιούλιο μέχρι τον Αύγουστο και αποξηραίνονται στη σκιά.

Το ταραξάκο είναι το γνωστό ραδίκι του βουνού. Λέγεται αλλιώς αγριοράδικο ή “πικραλίδα”

ή αγριοµάρουλο.Χρησιμοποιούμενα μέρη:Η ρίζα, η οποία πρέπει να κόβεται κατά μήκος πριν αποξηρανθεί στον ήλιο ή στη σκιά και συλλέγεται το φθινόπωρο. Επίσης τα φύλλα, καθώς και ολόκληρο το φυτό.

ΘΡΟΥΜΠΙ

Είναι ένα καλό ορεκτικό με ευεργετική επίδραση στο πεπτικό σύστημα, στην νευρική δυσπεψία, στην γαστρική ατονία, στην αεροφαγία, στους σπασμούς του εντέρου και τα κρυολογήματα του στομάχου, στη διάρροια και στους πόνους από κολικούς. Λειτουργεί ως καταπραϋντικό των ρευματικών και αρθριτικών πόνων, διώχνει τις τοξίνες και είναι ευεργετικό στην ουρική αρθρίτιδα και στις πέτρες στα νεφρά, χρησιμοποιείται για νευροπάθειες, κρίσεις άσθματος, θεωρείται ότι βελτιώνει την ακοή αλλά και ως αφροδισιακό.

Το Επιλόβιο είναι ένα φυτό της οικογένειας Onagraceae, που περιλαμβάνει πάνω από 160 διαφορετικά είδη. Το Επιλόβιο είναι πλέον ένα φυτό που το βρίσκουμε σε ολόκληρο το πλανήτη - σύμφωνα με τους ειδικούς είναι φυτό που προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Ασία. Τις θεραπευτικές ιδιότητες τις έχουν τα άνθη και τα φύλλα του φυτού. Ιστορικά το Επιλόβιο σαν θεραπευτικό βότανο είχε μικρή σημασία και μικρή βιβλιογραφία. Όλα άλλαξαν όταν η θετική του δράση στην αντιμετώπιση του προστάτη, αναδείχθηκε από την Αυστριακή διάσημη βοτανολόγο Μαρία Τρέμπεν τον 20ο αιώνα. Η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή μιας και σε Αυστρία, Γερμανία και Αμερική το βότανο έγινε περιζήτητο.

Το εκουιζέτο (πολυκόμπι) είναι αποθήκη μετάλλων. Το διοξείδιο του πυριτίου που περιέχει βοηθάει στην απορρόφηση του ασβεστίου και εμποδίζει την εναπόθεση λιπιδίων στις αρτηρίες. Το εκουιζέτο είναι ισχυρό αιμοστατικό. Έχει καθαρτικές, αντιδιαβητικές, αντιδιαρροϊκές ιδιότητες. Έχει επίσης ιδιότητες επουλωτικές σε πληγές και έλκη. Έχει καλά αποτελέσματα σε παθήσεις και φλεγμονές των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, στη φλεγμονή του προστάτη την αναιμία, εξασθένηση του οργανισμού, κατακράτηση υγρών, σε αιμορροΐδες, εξωτερικές φλεγμονές, έρπητες, αναπνευστικές παθήσεις, χρόνια βρογχίτιδα και φυματίωση. Προλαμβάνει την αρτηριοσκλήρυνση, την αμνησία και τον καρκίνο.

Ο ευκάλυπτος κατάγεται από την Αυστραλία και την Τανζμανία και καλλιεργείται στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου. Το ύψος του δέντρου ποικίλει ανάλογα με το είδος του . Μερικά πλησιάζουν σε ύψος ακόμη και τα 100 μ. ενώ άλλα είναι μικροί θάμνοι.

Η Λεβάντα είναι ένας πολυετές θάμνος της οικογένειας Lamiaceae. Πρόκειται για ένα φυτό το οποίο είναι ενδημικό στην Δυτική Μεσόγειο και κυρίως στη περιοχή των Πυρηναίων και σε βουνά της Βόρειας Ισπανίας. Η Λεβάντα ήταν γνωστή στην αρχαία Αίγυπτο και χρησιμοποιήθηκε στην αρωματοποιεία της εποχής. Στην αρχαία Ελλάδα, ο Θεόφραστος αναφέρθηκε στις θεραπευτικές ιδιότητες του αρώματος της. Ο Διοσκουρίδης στο διάσημο του σύγραμμα De Materia Medica αναφέρει πως η κατανάλωση Λεβάντας βοηθάει στην ανακούφιση από τη δυσπεψία, τους πονοκεφάλους και τον ερεθισμό του λαιμού. 

Ο Κράταιγος είναι ένας θάμνος (δενδρώδης) κοινός στην Ελλάδα με πολλά αγκάθια, στενός συγγενής του πολύ γνωστού πυράκανθου. Μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα πέντε μέτρα. Όταν την άνοιξη ανθίσει, μοσχοβολά o τόπος, με τα πολλά μικρά άνθη του με τούς πολλούς στήμονες τους, ποy κάποτε είναι κόκκινοι. Τον συναντούμε συνήθως στους φράκτες, σε τόπους, άγονους, αλλά και σε πολλούς άλλους τόπους στην Ελλάδα. Στη θεραπευτική χρησιμοποιούνται τα φύλλα του και ο ανθός του.

Η ματζουράνα είναι φυτό ποώδες με πολλές παραφυάδες, με φύλλα μικρά και μυρωδάτα, συγγενικό της ρίγανης. Τα άνθη της είναι φαιά με λέπια. Στην Αρχαία Ελλάδα ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σαν αντισηπτικό. Καταπραΰνει τους πονοκεφάλους, ιλίγγους, βοηθά στις νευρικές παθήσεις, καταπραΰνει το βήχα και τον πόνο των δοντιών, βοηθά σε πόνους ρευματισμών, σε εντερικές διαταραχές και πόνους της κοιλιάς.